ای کهن بوم و بر

ز پوچ جهان هیچ اگر دوست دارم - ترا، ای کهن بوم و بر دوست دارم

ترا، ای کهن پیر جاوید برنا - ترا دوست دارم، اگر دوست دارم

ترا، ای گرانمایه، دیرینه ایران - ترا ای گرامی گهر دوست دارم

ترا، ای کهن زاد بوم بزرگان - بزرگ آفرین نامور دوست دارم

هنروار اندیشه ات رخشد و من - هم اندیشه ات، هم هنر دوست دارم

وگر ضبط دفتر ز مشکین مرکب - نئین خامه، یا کلک پر دوست دارم

گمان های تو چون یقین می ستایم - عیان های تو چون خبر دوست دارم

هم ارمزد و هم ایزدانت پرستم - هم آن فره و فروهر دوست دارم

بجان پاک پیغمبر باستانت - که پیری است روشن نگر دوست دارم

گرانمایه زردشت را من فزونتر - ز هر پیر و پیغامبر دوست دارم

بشر بهتر از او ندید و نبیند - من آن بهترین از بشر دوست دارم

سه نیکش بهین رهنمای جهان ست - مفیدی چنین مختصر دوست دارم

ابر مرد ایرانئی راهبر بود - من ایرانی راهبر دوست دارم

نه کشت و نه دستور کشتن به کس داد - ازینروش هم معتبر دوست دارم

من آن راستین پیر را، گرچه رفته ست - از افسانه آن سوی تر، دوست دارم

هم آن پور بیدار دل بامدادت - نشابوری هورفر دوست دارم

فری مزدک، آن هوش جاوید اعصار - که ش از هر نگاه و نظر دوست دارم

دلیرانه جان باخت در جنگ بیداد - من آن شیر دل دادگر دوست دارم

جهانگیر و داد آفرین فکرتی داشت - فزونترش زین رهگذر دوست دارم

ستایش کنان مانی ارجمندت - چو نقاش و پیغامور دوست دارم

هم آن نقش پرداز ارواح برتر - هم ارژنگ آن نقشگر دوست دارم

همه کشتزارانت، از دیم و فاراب - همه دشت و در، جوی و جر دوست دارم

کویرت چو دریا و کوهت چو جنگل - همه بوم و بر، خشک و تر دوست دارم

شهیدان جانباز و فرزانه ات را - که بودند فخر بشر دوست دارم

به لطف نسیم سحر روحشان را - چنانچون ز آهن جگر دوست دارم

هم افکار پرشورشان را، که اعصار - از آن گشته زیر و زبر دوست دارم

 خیام، خشم و خروشی که جاوید - کند در دل و جان اثر دوست دارم

ز عطار، آن سوز و سودای پر درد - که انگیزد از جان شرر دوست دارم

وز آن شیفته شمس، شور و شراری - که جان را کند شعله ور دوست دارم

ز سعدی و از حافظ  وز نظامی - همه شور و شعر وسمر دوست دارم

اخوان